Θα κάνουμε εδώ μια τοποθέτηση σχετικά με τη στάση που έχουν οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, Κινήσεις, Συσπειρώσεις Εκπαιδευτικών κλπ, για τα καθήκοντα και τα αιτήματα  των καθηγητών της Μέσης εκπαίδευσης την περίοδο  της καραντίνας. Aυτη η στάση είναι πολύ διαφωτιστική για την αληθινή υπεραντιδραστική, βαθιά αντιλαϊκή φυσιογνωμία ενός οργανωτικά διασπασμένου, αλλά από ιδεολογικοπολιτική άποψη αρκετά συμπαγούς πολιτικού χώρου της εξωκοινοβουλευτικής δήθεν αριστεράς.  Οι παρατάξεις αυτές στις διάφορες ΕΛΜΕ  που είναι γνωστές κυρίως με το συντομευτικό «Παρεμβάσεις» συγκεντρώνουν σε ένα κοινό πολιτικό μέτωπο όλες τις οργανώσεις αυτού του χώρου.
Αυτές οι οργανώσεις με επικεφαλής το ΜΛΚΚΕ, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και το ΚΚΕ (μ-λ),  σηκώνουν κάθε λογής «αριστερές» ιδεολογικές σημαίες ενώνοντας ανέμελα τον Στάλιν με τον Τρότσκυ γιατί στην πραγματικότητα όλες τους είναι ταξικά πολιτικά αποσπάσματα της ίδιας χωρίς χαρακτήρα τάξης, της μικροαστικής, ιδιαίτερα του πιο δεξιού της τμήματος που είναι η πιο παρασιτική πτέρυγα της κρατικής υπαλληλίας.
Η στομφώδης αντίθεση τους στην αστική τάξη και ο επιδεικτικός αντικαπιταλισμός τους αφορά στην αντίθεσή τους αποκλειστικα στο σχετικά πιο σύγχρονο και πιο παραγωγικό κομμάτι του ελληνικού καπιταλισμού, εκείνο που είναι δεμένο με την ελευθερη αγορά και το οποίο από τη φύση του, σύμφωνα με τον Λένιν, απαιτεί στο εποικοδόμημα και ένα μίνιμουμ αστικής δημοκρατίας. Ο «αντικαπιταλισμός» τους έγκειται στο ότι λατρεύουν ένα από το πιο  αντιδραστικά κομμάτια  του ελληνικού καπιταλισμού, τον γραφειοκρατικό κρατικό  επειδή μόνο από αυτόν μπορούν να περιμένουν μια ξεκούραστη ισόβια θέση σε κάποιο γρανάζι μιας απέραντης γραφειοκρατικής μηχανής. Για να το πετύχουν αυτό τρέχουν πίσω από  εκείνα τα κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού που θέλουν να ελέγξουν με φασιστικό, όσο γίνεται πιο πραξικοπηματικό, αλλά κατά καιρούς και βίαιο τρόπο, το κράτος και να εξουδευτερώσουν σε αυτό τα πολιτικά ερείσματα του ντόπιου δυτικόφιλου η δυτικού κεφάλαιου. Αυτά τα κόμματα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ. Και τα δύο είναι πολιτικά εργαλεία του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού στην Ελλάδα ο οποίος δεν μπορεί να γίνει οικονομικά ολοκληρωτικά κυρίαρχος αν δεν γίνει πρώτα πολιτικά, δηλαδή κρατικά κυρίαρχος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ συμμαχούν εδώ και χρόνια με την πιο παρασιτική κρατική υπαλληλία για να υποτάξουν ή να συντρίψουν κάθε παραγωγικό κεφάλαιο που τους αντιστεκεται αποκλειστικά και μόνο για να κάνουν τη χώρα αποικία του μονοπωλιακού ανατολικού κεφάλαιου της Ρωσίας και της συμμάχου της Κίνας, δηλαδή των Σαβίδηδων και της ΚΟΣΚΟ καθώς και των ντόπιων κομπαδόρων τους Κοκκάληδων, Γερμανών, Μπομπόληδων, Κοπελούζων, Μαρινάκηδων κλπ.
Όμως τα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν σκοπεύουν να δώσουν την εξουσία στους δημόσιους υπάλληλους, αλλά για να πάρουν την κρατική εξουσία συμμαχούν προσωρινά, άμεσα ή έμμεσα και με τα πιο υφεσιακά ή φιλικά προς τους ρωσοκινέζους ιμπεριαλιστές  ντόπια και δυτικά κεφάλαια, με κύριο εκφραστή τη ΝΔ. Αυτή η σταση απογοητεύει τους μικροαστούς της εξωκοινοβουλευτικής «αριστεράς» που κάθε τόσο κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για προδοσία και το ψευτοΚΚΕ για ασυνέπεια, αλλά ποτέ δεν θυμώνουν μαζί τους γιατί αυτά τους εξασφαλίζουν μη αξιολόγηση, δηλαδή τεμπέλικο παρασιτισμό στο δημόσιο, ενώ τους μοιράζουν κάθε τόσο ξεροκόματα κρατικής εξουσίας στα συνδικάτα, στους δήμους, αλλά και σε ορισμένα σημεία του κρατικού μηχανισμού (πχ αρχαιολογία, επιλογή διευθυντών στην εκπαίδευση). Εκεί τους αναθέτουν το καθήκον να κάνουν στο όνομα του «επαναστατικού» αντικαπιταλισμού τους  το πιο ξεδιάντροπο σαμποτάζ στην πιο ανεπτυγμένη ιδωτικοκαπιταλιστική παραγωγή αλλά και στην κρατική εκπαίδευση, που τα ίδια τα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν ανοιχτά να το κάνουν ώστε να καθησυχάζουν τους δυτικούς και ντόπιους δυτικόφιλους αστούς αντιπάλους  τους ώσπου να τους αρπάξουν την πλήρη πολιτική εξουσία. Παρόλη την επιμονή των γεγονότων που βοούν για τη ρωσοκινέζικη αποικιακού τύπου επέμβαση στην Ελλάδα, που τόσα χρόνια τη φωτίζει η ΟΑΚΚΕ, η μικροαστική δήθεν αντικαπιταλιστική ψευτοαριστερά έχει πια, τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, συνειδητοποιήσει την πολιτική της υποχρέωση και την εξάρτηση της από την επίσημη κρατική σοσιαλιμπεριαλιστική ψευτοαριστερά κι γι αυτό δεν θα την δει κανείς ποτέ, μα ποτέ, να ενοχλεί πρακτικά τους ανατολικούς μονοπωλιστές και τους έλληνες κομπραδόρους τους, του γνωστούς κρατικοολιγάρχες βδέλλες της χωρας**.  
Στην πραγματικότητα αυτή η «αριστερά» ακόμα και όταν φαίνεται ότι αντιδρά στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ψευτοΚΚΕ (που το αγαπάει πιο πολύ σαν τάχα πιο «αντικαπιταλιστικό»), το κάνει για να εκφράσει τη βαθύτερη γραμμή τους. Όταν για παράδειγμα το ψευτοΚΚΕ, παρόλο που μισεί την ΕΕ δεν θέλει να βγάλει την Ελλάδα τώρα από αυτήν επειδή σε αυτή τη φάση η Ρωσία και η Κίνα την θέλουν  μέσα  στην ΕΕ για να διεισδύουν σε αυτήν, τότε οι εξωκοινοβουλευτικοί φωνάζουν: «έξω τώρα από την ΕΕ της ιμπεριαλιστικής κατοχής της χώρας», δηλαδή ετοιμάζουν από τώρα τις μάζες για την εξοδο αυξάνοντας το μίσος σε αυτήν.

Τα επιχειρήματα των Παρεμβάσεων ενάντια στην Εξ Αποστάσεως Διδασκαλία (ΕξΑΔ)

Αυτό κάνουν τώρα και στην εκπαίδευση των μαθητών μέσω διαδικτύου.  Το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ για να μην απομονωθούν πολιτικά μέσα στο λαό αλλά και στα πιο παραγωγικα κομμάτια της αστικής τάξης που θέλουν μια σχετικά εξειδικευμένη εργατική τάξη λένε:  «Ναι στην εκ αποστάσεως διδασκαλία». Αντίθετα οι Παρεμβάσεις  ξεκίνησαν να κάνουν φωναχτά αυτό που κάνουν ύπουλα εδώ και χρόνια τα δυο ρωσόδουλα κόμματα: «Όχι στην εξ αποστάσεως διδασκαλία». Στην ανακοίνωσή τους της 16-3 γράφουν: «Την ώρα που οι εκπαιδευτικοί καλούνται να συνδράμουν τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους, το Υπουργείο δείχνει περίσσιο θράσος ζητώντας συναίνεση στη νέα φούσκα της τηλεκπαίδευσης. Δεν συμμετέχουμε στην απάτη αυτή και δεν συναινούμε στην συμμετοχή των συναδέλφων και στις βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ που είναι σε εξέλιξη και θα ακολουθήσουν»( http://paremvaseisde.gr/?p=9313). Μόνο τελευταία, όπως θα δούμε παρακάτω, επειδή οι καθηγητές στην μεγάλη τους πλειοψηφία  και προς τιμή τους συμμετείχαν στην ουσιαστικά εθελοντική εξ αποστάσεως διδασκαλία, που όλη η κοινωνία προφανώς θέλει, κάποιες συνιστώσες των Παρεμβάσεων (οι πιο κνίτικες και κρατικές) αναγκάστηκαν να ρίξουν νερό στο κρασί τους και έστω με ασάφεια να ακολουθήσουν το ψευτοΚΚΕ στην από την αρχή αναγκαστική και υποκριτική συμφωνία του στην ΕξΑΔ και το ΣΥΡΙΖΑ που μπήκε λίγο μετά, και όταν οι καθηγητές είχαν ήδη μπει σε μεγάλα ποσοστά, με δήθεν ενθουσιασμό.   
Οι Παρεμβάσεις επικαλέστηκαν ένα λόγο για την αντίθεσή τους στην ΕξΑΔ: την δήθεν ανάγκη για ταξική ισότητα των μαθητών, την οποία με τη στάση τους όπως θα δούμε μεγαλώνουν. Στόχος τους, ο στόχος των ρωσόδουλων του ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, για μια αμόρφωτη γενιά μαθητών, υποτακτική στο νέο φασίστα αποικιοκράτη αφέντη με αντάλλαγμα την εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της μικροαστικής παρασιτικής γραφειοκρατίας που πολιτικά και συνδικαλιστικά οι Παρεμβάσεις εκπροσωπούν. Με την αντιλαική-αντιμαθητική αυτή στάση της σε αυτή την κρίσιμη στιγμή του κλεισίματος το σχολείου η εξωκοινοβουλευτική ψευτοαριστερά έχει καταντήσει, τουλάχιστον σε επίπεδο γραμμή της ηγεσίας της, αντικειμενική πρωτοπορία του σοσιαλφασισμού και της ρωσοδουλείας.   

Ας δούμε λοιπόν πως φέρθηκε το μέτωπο αυτών των οργανώσεων στην κρίση του Κορονοϊού  
Ήταν φυσικό η εκπαιδευτική διαδικασία στις αίθουσες να σταματήσει, αλλά ήταν επίσης λογικό να συνεχιστεί εφόσον αυτό θα ήταν εφικτό, και είναι εφικτό με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, μέσα από το διαδίκτυο. Προφανώς η ποιότητα του μαθήματος με αυτό τον τρόπο δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη ζωντανή διδασκαλία στην τάξη. Όμως όλοι δέχονται ότι βρίσκεται σε ένα πολύ καλό και αποτελεσματικό επίπεδο. Αλλωστε η σύγχρονη και η ασύγχρονη διδασκαλία εφαρμόζονται εδώ και καιρό παντού και πλατιά σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας. Πρόκειται για μια κατάκτηση της ανθρωπότητας. Τις  επαναστατικές επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις  τις ιδιοποιείται κατά κύριο λόγο σήμερα η αστική τάξη που έχει την οικονομική και πολιτική εξουσία αλλά αυτές, επειδή κάνουν πιο έντονη τη σύγκρουση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στον ατομικό τρόπο της ιδιοποίησης φέρνουν πιο κοντά την κοινωνική επανάσταση. Όμως από την άλλη ικανοποιούν άμεσες αναγκες της ζωής των μαζών και γίνονται μέρος της κοινωνικής τους ύπαρξης ενώ επιτρεπουν την υποκειμενική ωρίμανση των όρων για την πραγματοποίηση της κοινωνικής επανάστασης ιδιως την ανάπτυξη της δυνατότητας των μαζών να διευρύνουν την επικοινωνία τους και τους γνωστικούς τους ορίζοντες.
Τι λένε οι Παρεμβάσεις για όλα αυτά: Να τι λένε: Να μην «χρησιμοποιούμε τις αξιολογικές πλατφόρμες του υπουργείου και να μην νομιμοποιούμε την ψεύτικη δυνατότητα μιας εκπαίδευσης χωρίς εκπαιδευτικούς», να μην «καταχωρηθούμε στις πλατφόρμες του υπουργείου»… γιατί «Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ήρθε, για να μείνει. Εξάλλου, κανένα «έκτακτο μέτρο, που με διάφορες … έκτακτες αφορμές επιβλήθηκε, δεν έχει αρθεί. Κι αυτό, παρά τις επιστροφές στην κανονικότητα... Επίσης «ψηφιακή τάξη με 20 και 27 μαθητές δεν μπορεί να υπάρξει» κ.τ.λ. Και συνεχίζουν: «Στο δυάρι‐τριάρι, στις φτωχές οικογένειες των ανέργων δεν υπήρξαν ποτέ ούτε τα μέσα, ούτε η ηρεμία για οποιαδήποτε μορφή μάθησης (είτε εξ αποστάσεως, είτε «κανονική)
Επικεντρώνονται κυρίως στο ότι  ένας αριθμός από τους πιο φτωχούς μαθητές δεν έχει τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό για να μπορεί να συμμετέχει, οπότε συτοί  αποκλείονται από την εκπαιδευτική διαδικασία και αυτό σημαίνει ‘‘ανισομερή πρόσβαση στο δικαίωμα στη μόρφωση’’. Το συμπέρασμα που βγάζουν αυτοί οι επαναστάτες και υπέρ των φτωχών, είναι  ‘‘να μην πραγματοποιηθεί η εξ αποστάσεως εκπαίδευση’’.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών, που μπορούν να παρακολουθήσουν την ΕξΑΔ, σύμφωνα με τους επαναστάτες μας,  θα πρέπει να μένουν στο σπίτι χωρίς να κάνουν τίποτε, ξεχνώντας και αυτά που ήξεραν, όπως επίσης και ότι οι καθηγητές και δάσκαλοι θα κάθονται στο σπίτι τους και φυσικά θα πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν. Αυτά οι δύο συνέπειες της γραμμής τους δεν αποτελούν πρόβλημα για τους δήθεν ταξικούς επαναστάτες και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τις εξηγήσουν. Όπως επίσης και δεν αναφέρουν πόσοι είναι αυτοί οι μαθητές που δεν έχουν πρόσβαση ούτε στο ίντερνετ, ούτε σε κινητό τηλέφωνο, ούτε και σε σταθερό τηλέφωνο.
Πρώτα-πρώτα οι μαθητές-γόνοι της αστικής τάξης ή και της πιο εύπορης μικροαστικής τάξης-φοιτούν στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία και έχουν καλούς δασκάλους, είτε κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι ή στο φροντιστήριο ή κάνουν μαθήματα με τους μορφωμένους γονείς τους. Αυτοί όλοι συνέχισαν τα μαθήματά τους αμέσως με το κλείσιμο όλων των σχολείων. Επιπρόσθετα τα φροντιστήρια συνέχισαν επίσης τη λειτουργία τους με ΕξΑΔ. Άρα είναι φανερό, ότι με τη θέση αυτή των εξωκοινοβουλευτικών κρατικογραφειοκρατών ευνοούνται οι πιο εύποροι μαθητές, οι οποίοι συνεχίζουν τη μόρφωσή τους, ενώ αντίθετα οι μαθητές του κρατικού (ή δημόσιου σχολείου, όπως τους αρέσει να το αποκαλούν), στο οποίο φοιτούν τα παιδιά των πιο φτωχών ανθρώπων της χώρας, σταματούν συντριπτικά και απόλυτα να μορφώνονται. Το σύνθημα λοιπόν αυτό των Παρεμβάσεων είναι ένα σκληρό ταξικό και υπεραντιδραστικό σύνθημα, ακριβώς αντίθετα από αυτό που ισχυρίζονται οι δήθεν ριζοσπάστες-επαναστάτες. Σημαίνει στην πράξη ότι απαιτούν από το αστικό κράτος να αφήσει αμόρφωτους τους φτωχούς μαθητές τον καιρό της καραντίνας, ενώ αντίθετα, οι πιο πλούσιοι θα συνεχίσουν να μορφώνονται. Άρα αυτοί οι δήθεν επαναστάτες με αυτήν τους τη γραμμή αυξάνουν το ταξικό χάσμα ανάμεσα στην αστική τάξη και το λαό. Μάλιστα με αυτή τη θέση τους βρίσκονται πιο δεξιά ειδικά από την βιομηχανική αστική τάξη, γιατί αυτή θέλει μορφωμένους εργάτες για να κινήσει τα σύγχρονα μέσα παραγωγής που αυτή κατέχει.
Έχουμε πει και άλλες φορές ότι η καταστροφή της εκπαίδευσης που πραγματοποιείται για χρόνια τώρα με διακομματική συναίνεση, βρίσκεται σε ευθεία αναλογία με το παραγωγικό σαμποτάζ της χώρας, που επίσης γίνεται διακομματικά, με επικεφαλής αυτούς που μιλούν στο όνομα της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ) Τώρα αποδεικνύεται ότι η  πιο φανατική στο οικονομικό σαμποτάζ και ειδικά στο σαμποτάζ της εκπαίδευσης είναι η λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί μαζί αδιαφορούν για το αναντίρρητο γεγονός ότι η τάξη, ειδικά στη μέση εκπαίδευση είναι χωρισμένη σε δυο βασικά διαμερίσματα μαθητών, αυτών που παρακολουθούν τα μαθήματα και είναι οι λεγόμενοι καλοί μαθητές, και αυτών της «πίσω τάξης» που είναι οι λεγόμενοι «κακοί μαθητές», και κατά κανόνα είναι οι μαθητές με τους πιο φτωχούς γονείς. Οι δήθεν επαναστάτες δεν έχουν ποτέ θέσει κάποιο ζήτημα ή κάποιο ειδικό αίτημα γι αυτούς τους μαθητές που αποτελούν την πιο χτυπητή έκφραση του αντεργατικού χαρακτήρα της σημερινής ελληνικής εκπαίδευσης.  Μάλιστα όλα τα βάρη για τα κακά της εκπαίδευσης δεν τα ρίχνουν ούτε καν γενικά στον « καπιταλισμό» αλλά ειδικά στους καπιταλιστές της Δύσης και ποτέ στους ρωσοκινέζους ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους που πια αλωνίζουν στην Ελλάδα. Αλλά αυτό που τους ξεσκεπάζει ταξικά είναι το ότι αφήνουν τα παιδιά των εργατών, που οι γονείς τους είναι και άθλια αμειβόμενοι ή και άνεργοι, ή ακόμη και των φτωχών μικροαστών ή αγροτών,να σαπίζουν στο πίσω μέρος της τάξης αμόρφωτα περιμένοντας να τελειώσει η σχολική τους θητεία, να πάρουν ένα «χαρτί»  χωρίς αξία και στη συνέχεια, να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη για ένα κομμάτι ψωμί, στα ρωσοκινέζικα αφεντικά και στους δυτικούς φίλους τους, που αγοράζουν εξ ίσου φτηνά τη ρημαγμένη βιομηχανικά χώρα. Αν βέβαια βρουν δουλειά!
Μια χώρα που μετατρέπεται σε αποικία του ρωσοκινέζικου άξονα και έχει υπάρξει βιομηχανική, πρέπει πρώτα –πρώτα να αποβιομηχανοποιηθεί ώστε να υποταχθεί εντελώς στα νέα αφεντικά πολιτικά και οικονομικά και να γίνει ένας απλός συγκοινωνιακός, ενεργειακός, και διπλωματικός διάδρομος προς την Δύση αλλά και ένας χώρος λεηλασίας πρώτων υλών καθώς και λεηλασίας της φυσικής της ομορφιάς, δηλαδή του τουρισμού της.  Μια τέτοια χώρα δεν χρειάζεται για τα αφεντικά της μορφωμένους εργάτες, δεν χρειάζεται στελέχη της εξαρτημένης και υποβαθμισμένης παραγωγής της. Το τι θέλουν τα ρωσοκινέζικα αφεντικά μας το δείχνει ανάγλυφα το ταξικό κάτεργο της Κόσκο, ενάντια στο οποίο βέβαια οι δήθεν επαναστάτες δεν έχουν κάνει κανένα πραγματικό κίνημα και καμιά πραγματική διαμαρτυρία. Άρα η αμορφωσιά και η αδιαφορία για τη μόρφωση ειδικά των παιδιών της εργατικής τάξης, είναι μια πολιτική στην υπηρεσία των νέων αφεντικών της χώρας, αφού τους διευκολύνει να τους μεταχειρίζονται σα δούλους, και δεν υπηρετεί τίποτα περισσότερο από την εξάρτησή της. Κατά συνέπεια όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι επαναστάτες και που κατηγορούν τον υπόλοιπο σοσιαλφασισμό για υποταγή στο Μητσοτάκη, που στην πραγματικότητα τους ακολουθεί πιστά σε ρωσοδουλεία και το σαμποτάζ, δεν είναι καν στην υπηρεσία ούτε καν της ντόπιας αστικής τάξης. Λειτουργούν σαν συνειδητά ή αντικειμενικά τσιράκια της νέας κομπραδόρικης αστικής τάξης, της υποταγμένης στο ρωσοκινέζικο άξονα!
Θα περίμενε κανείς ότι μετά τη μαζική ανταπόκριση στην ΕξΑΕ, τόσο των μαθητών όσο και των καθηγητών, όλοι αυτοί Παρεμβάσεις, Κινήσεις Συσπειρώσεις και όπως αλλιώς ονομάζονται, θα έκαναν μια αυτοκριτική έστω για τα μάτια, όπως έκαναν αυτοί της ΣΥΝΕΚ του ΣΥΡΙΖΑ . Οι ΣΥΝΕΚ είχαν ακριβώς την ίδια γραμμή με αυτήν της ηγεσίας της ΟΛΜΕ. ‘‘Ναι μεν αλλά’’…με τόσα ‘‘αλλά’’ που στην ουσία ήταν ενάντια στη συνέχιση του μαθήματος με ΕξΑΔ. Οι πολιτικοί απατεώνες των ΣΥΝΕΚ, όπως και ο κομματικός τους φορέας, μετά την μαζική συμμετοχή μαθητων και εκπαιδευτικών στην ΕξΑΕ, τα γύρισαν για να μην απομονωθούν από τη μεγάλη μάζα των καθηγητών, αλλά και των γονιών, που θέλανε να συνεχιστεί το σχολείο. Μάλιστα, βγήκαν με το θράσος που χαρακτηρίζει τους φασίστες και ‘‘χαιρέτισαν τους συναδέλφους που μαζικά συμμετείχαν στην ΕξΑΕ’’! Μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας, γιορτάζουν με το θύμα τους που τη γλύτωσε, το ευτυχές γεγονός ότι ακόμα ζει!
Οι Παρεμβάσεις ωστόσο συνέχισαν την καταστροφική γραμμή τους χωρίς να τους καίγεται καρφάκι για το τι λέει ο κλάδος των εκπαιδευτικών. Βέβαια για να μην απομονωθούν τελείως και να θολώσουν κάπως τα νερά, βγήκανε με βασικό σύνθημα ‘‘κανείς μαθητής μόνος του-να στηρίξουμε τους μαθητές μας’’. Τι εννοούνε με αυτό; Εννοούν να τους στηρίξουμε ψυχολογικά συνομιλώντας μαζί τους !!! Κάνουν δηλαδή ότι ακριβώς τα αφεντικά στις μεγάλες επιχειρήσεις, που όταν οι εργαζόμενοι πεθαίνουν στη δουλειά τους πασάρουν σε έναν ψυχολόγο της εταιρίας για να τους κάνει να αντέξουν. Οι  μαθητές βέβαια την εποχή της καραντίνας  δεν πάσχουν από υπερκόπωση, πάσχουν όμως από έλλειψη κοινωνικής επαφής, από πλήρη αίσθηση αχρηστίας και από πληξη και αρρωσταίνουν από αυτά.
Τις τελευταίες μέρες, μπροστά στην απομόνωση και την κατακραυγή του κλάδου κατά των Παρεμβάσεων για την άρνησή τους να γίνει η ΕξΑΔ θολώσαν κι άλλο τα νερά μιλώντας για βοήθεια στους μαθητές «αξιοποιώντας  όλα τα δυνατά μέσα» αφήνοντας να εννοηθεί ότι ίσως και να επιτρέπεται  να κάνει κάποιος μάθημα εξ αποστάσεως αλλά χωρίς να καλέσουν ανοιχτά σε ΕξΑΔ . Ετσι άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών της 8 του Απρίλη, δύο βασικά στελέχη (Κάτσικας-Σόφης) των Παρεμβάσεων και του ΜΛΚΚΕ δήλωναν: «Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών δέχονται πολλαπλά πλήγματα, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να υπερασπίσουν το δημόσιο σχολείο. Να στηρίξουν έμπρακτα και με κάθε πρόσφορο τρόπο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και στο μέτρο που τους αναλογεί, τους μαθητές. Είναι σημαντική η άμεση επικοινωνία, η επαφή και στήριξη των μαθητών αξιοποιώντας όλα τα δυνατά μέσα». Αυτή ή έστω ασαφής στροφή που ίσως να  έγινε με την ανοχή των υπόλοιπων Παρεμβάσεων θα πρέπει να ήταν μια ανακούφιση για το ΜΛΚΚΕ που είναι το πιο ταυτισμένο με το ψευτοΚΚΕ, το πιο σοσιαλφασιστικό και ταυτόχρονα το πιο δεμένο με το κράτος και πρόθυμο για συνδιοίκηση  (ειδικά μεσω του ΠΥΣΔΕ) απόσπασμα της εξωκοινοβουλευτικής μικροαστικής ψευτοαριστεράς.

Η γραμμη των Παρεμβάσεων έχει καταντήσει να  εκφράζει την στρατηγική  γραμμή του κρατικού σοσιαλφασισμού

Αυτό εννοούσαμε στην αρχή όταν λέγαμε ότι εκείνο που δεν μπορεί να πει ο υπόλοιπος σοσιαλφασισμός, και ειδικά το βασικό του κόμμα το ψευτοΚΚΕ, το λένε οι ΑΚΕ-Παρεμβάσεις (κλπ). Αυτός είναι και ο λόγος που χρόνια τώρα έχει παραχωρηθεί χώρος αρθρογραφίας σε βασικά τους στελέχη στην Εφημερίδα των Συντακτών η οποία είναι μετωπική προπαγανδιστική εφημερίδα του συριζέικου σοσιαλφασισμού, ντυμένη με αριστερό προσωπείο. Το ψευτοΚΚΕ πιο κοντά στην καραμανλομητσοτακική ηγεσία της ΝΔ από ποτέ, εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα σαν το «σοβαρό κόμμα» του νόμου και της τάξης που κάνει σοβαρές και εποικοδομητικές προτάσεις μαζί με την κλασική αστική τάξη και δεν κάνει εξτρεμισμούς. Όμως από την άλλη κλείνει το μάτι στους Παρεμβασίες που είναι η αιχμή της στρατηγικής του . Γιαυτό και στα κείμενά του, που αφορούν το κλείσιμο των σχολείων και το θέμα της ΕξΑΕ δεν ασκούν καμιά ουσιαστική κριτική σε αυτούς. Γράφουν στην κεντρική τους ανακοίνωση της 23-3 σχετικά: «Απόψεις που ακούγονται να απέχουμε από την εξ αποστάσεως διδασκαλία, αλλά ταυτόχρονα να μη μετακινηθούν οι Πανελλαδικές εξετάσεις, στερούνται σοβαρότητας». Η κριτική δηλαδή δεν γίνεται για το γεγονός ότι ζητούν να απέχουν οι εκπαιδευτικοί από την συνέχιση της διδασκαλίας με νέα μέσα, αλλά για το γεγονός ότι ταυτόχρονα με αυτό ζητούν να μην μετακινηθούν οι Πανελλαδικές εξετάσεις.   
Το ψευτοΚΚΕ είναι το βασικό κόμμα της ρωσοκινέζικης εξάρτησης της χώρας, γιατί αυτό είναι ο επικεφαλής του παραγωγικού σαμποτάζ, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην εκπαίδευση. Άρα όπως στην οικονομία κλείνει τα εργοστάσια, έτσι και στην εκπαίδευση η γραμμή του είναι η διάλυσή της. Για παράδειγμα το σύνθημα του 12χρονου υποχρεωτικού σχολείου γενικής παιδείας, το κόμμα αυτό το έβγαλε. Όπως και όταν οι διάφοροι Αρβανιτόπουλοι και Μπαλτάδες κατατομούσαν τις φυσικές επιστήμες και τα Μαθηματικά το κόμμα αυτό το μόνο που έλεγε ήταν ότι τα μέτρα αυτά τα επιβάλλει η αντιδραστική ΕΕ και μιλούσε κυρίως για την εντατικοποίηση με τις εξετάσεις που έφερνε ο Σύριζα στο σχολείο. Γιαυατό λέμε ότι αυτό που δεν μπορεί να πει το ψευτοΚΚΕ, το λένε οι ΑΚΕ-Παρεμβάσεις κλπ
Είναι λοιπόν χρέος κάθε δημοκράτη, προοδευτικού και αριστερού εκπαιδευτικού να υπερασπίσει τη μόρφωση των μαθητών του σχολείου του κάνοντας μάθημα με όποιο τρόπο μπορεί, αλλά και από την άλλη να καταδικάσει την καταστροφική γραμμή ΑΚΕ-Παρεμβάσεων
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
*Κάποιες κινητοποιήσεις που κάνουν οι  εξωκοινοβουλευτικοί  στον Πειραιά φαινομενικά κατά της ΚΟΣΚΟ είναι για να μην κάνει η ΚΟΣΚΟ τα έργα που είναι υποχρεωμένη από την σύμβαση παραχώρησης να κάνει, αλλά η ίδια δεν θέλει να κάνει, κυρίως  τις προβλήτες  της κρουαζιέρας . HΚίνα δεν θέλει την Ελλάδα ανεπτυγμένη χώρα αλλά κυρίως διαμετακομιστικό και ηλεκτρενεργειακό διάδρομο προς την ΕΕ. Ετσι δεν θέλει τον Πειραιά κέντρο διεθνούς κρουαζιέρας της οποίας τα καράβια ανήκουν στο δυτικό κεφάλαιο και η οποία από τη φύση της θα ανέπτυσε τον νησιωτικό τουρισμό στον οποίο άλλωστε τό κινεζικο τουριστικό κεφάλαιο είναι πολύ αδύναμο. Δηλαδή η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, με επικεφαλής το ΝΑΡ κάνει κινητοποιήσεις κατά της ΚΟΣΚΟ για να καλύψει πολιτικά το σαμποτάζ που κάνει η ΚΟΣΚΟ, όπως το κάνει και ο δήμαρχος του Πειραιά, άνθρωπος του Μαρινάκη μεγάλου  φίλου της ΚΟΣΚΟ.

Αθήνα, 20-4-2020